Η Μαγεία ανά τους αιώνες - ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΟΥ

  Η Λέξη μαγεία ασκεί μια έντονη γοητεία, η οποία μας επιστρέφει χρονικά στην παιδική ηλικία όπου ακούγαμε από κάποιο παππού ή γιαγιά δικό μας ή κάποιου παιδικού φίλου στην τότε γειτονιάς μας.

  Με την θύμηση των ιστοριών από αυτούς τους παππούδες και τις γιαγιάδες που ήσαν γεμάτες μυστήρια, θρύλους και μαγείες. Δένδρα που υπήρχαν.

Νεράιδες, δράκοι και ξωτικά. Πολεμιστές οι οποίοι με τις πράξεις τους κερδούσαν ωραίες ξανθιές γυναίκες τις περισσότερες πριγκίπισσες όπου και κατέληγαν πρίγκιπες ή βασιλείς.

   Η μαγεία είναι το σύνολο των πράξεων και των λόγων με τα οποία ο άνθρωπος πιστεύει ότι μπορεί με κάποιο άγνωστο τρόπο στο περισσότερο κόσμο, μεταφυσικό τρόπο να αποτρέπει το κακό και να προκαλεί το καλό και αντίστροφα, δηλαδή να αποτρέπει το καλό και να προκαλέσει το κακό.

  Ο Πλάτωνας, εις το έργο του «Νόμοι» αναφέρει ότι η υμνωδία δηλαδή η επωδή είναι η μέθοδος εργασίας του μάγου, μαζί με την επαγωγή που είναι η επίκληση.

  Η ανάλυση της λέξεως επωδή αναδείχνει ορισμένους συνειρμούς, που μπορούν να μας διαφωτίσουν ως προς την φύση της μαγικής δυνάμεως που ενεργοποιείται εκάστοτε.

  Ο σύνθετος του όρου αοιδή ή ωδή, που αναφέρεται από τους τραγικούς, σημαίνει «άσμα» κατά τον Όμηρο και τους ποιητές και που σχετίζεται με την αϋδή, δηλαδή την «ανθρώπινη φωνή».

  Υπάρχει διάκριση ανάμεσα εις την ανθρώπινη αϋδή και τη φωνή την οποία  μπορούν να την έχουν άνθρωποι αλλά και ζώα.

  Ο όρος φθόγγος υποδηλώνει μόνο τον ήχο. Το ρήμα αείδω σημαίνει «τραγουδώ» και το ουσιαστικό αοϊδός «τραγουδιστής».

   Ο Pierre Chantraine εις το έργο του «Dict. Etymologico…» [Λεξικό Ετυμολογικής Εγκυκλοπαίδειας] στο λήμμα «αεΐδω» αναφέρει ότι το σύνθετο με το επί - υπογραμμίζει την μαγική σημασία του άσματος. Έτσι η επ-ωδή πήρε το νόημα του «μαγικού λόγου ή άσματος».

  Ο όρος ειδικότερα σημαίνει «μαγικό άσμα παρηγοριάς».

  Εις το έργο του «Οδύσσεια» ο Όμηρος μας αναφέρει : όταν ο Οδυσσέας πληγώνεται εις τον μηρό, τότε οι υιοί του Αυτολύτου που τον περιποιούνται «επιδένουν με μαστοριά το πόδι του ήρωος και σταματούν την αιμορραγία με ένα μαγικό άσμα «επαοιδή δι’ αίμα κελαινόν έσχεθον».  

  Εις το έργο του «Περί ιερής νόσου» ο Ιπποκράτης, αναφέρει : μάγοι και καθαρταί και αγύρται, λέγουν πως είναι ικανοί να προκαλέσουν την αφορία της γης και της θαλάσσης, να αλλάζουν τον καιρό, ακόμα και να κατεβάζουν την Σελήνη.

  Εις την «επιστολή του προς Αριστογείτονα» ο Δημοσθένης, αναφέρει την Θεωρίδα, φαρμακεύτρια από την Λήμνο, η οποία καταδικάσθηκε σε θάνατο λόγω «μαγικού λόγου ή άσματος».

 Η λέξη Μαγεία η απόκρυφη αυτή επιστήμη περιέχει την βαθιά γνώση των απόκρυφων νόμων και των μυστικών δυνάμεων της φύσεως που κατέχουν κάποιοι ανθρώπου.

  Η Μαγεία διαχωρίζεται σε Μαύρη Μαγεία και σε Λευκή Μαγεία, όπου η πρώτη χρησιμοποιείται για να γίνει ένα κακό ή άλλη για να γίνει κάτι καλό. Σε όλα αυτά η σελήνη παίζει και έπαιζε πάντα έναν σημαντικό ρόλο .

 Για την παράδοση η Σελήνη αντιπροσώπευε πάντα τη σκοτεινή πλευρά της φύσεως, την αόρατη όψη της , όπως επίσης και την πνευματική όψη του φωτός μέσα στο σκοτάδι , την εσωτερική γνώση, το παράλογο, το διαισθητικό και υποκειμενικό.   

   Όλες οι σεληνιακές θεές ελέγχουν το πεπρωμένο και υφαίνουν τη μοίρα μερικές φορές απεικονίζονται σαν αράχνες στο κέντρο του ιστού τους. Αν βέβαια ευρίσκεται στην φάση της πανσελήνου η σελήνη η δύναμη της είναι η ισχυρότερη.

  Διότι η πανσέληνος συμβολίζει την ολότητα, την ολοκλήρωση, την ισχύ και την πνευματική δύναμη.

  Οι άνθρωποι που επηρεάζονται από την σελήνη υπνοβατούν, οι πληγές ματώνουν εντονότερα και πρέπει να αποφεύγονται οι επεμβάσεις.

  Η επιρροή αυτή είναι εντονότερη και εις την φύση όπου τα θεραπευτικά βότανα που μαζεύονται την ημέρα της πανσελήνου θεωρούνται ότι έχουν αυξημένες τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.

  Τα δέντρα που κλαδεύονται την ημέρα της πανσελήνου επειδή τα υγρά τους είναι στο υψηλότερο σημείο έχουν πολλές πιθανότητες να ξεραθούν.

  Επειδή έχει παρατηρηθεί ότι κατά την πανσέληνο γεννιούνται περισσότερα παιδιά, οι μαίες ευρίσκονται σε μεγαλύτερη ετοιμότητα.

  Έτσι η σελήνη καταλαμβάνει πολύ σημαντική θέση στους μύθους, τις παραδόσεις και τις δοξασίες του ελληνικού λαού.  Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.  

  Γνωστές από αρχαιοτάτων χρόνων οι μάγισσες της Θεσσαλίας, της Κρήτης και της Ηλείας.

  Θεωρείται  απομεινάρη αυτών των τελετών το Νταβέτι στην σημερινή ανατολική Κρήτη.

  Τον σπουδαιότερο ρόλο τον στην μαγεία έχει το φεγγάρι. Η μάγισσα, η καλύτερη είναι αυτή που μπορεί να κατεβάσει το φεγγάρι. Φτιάχνει συνήθως μία πίττα, και κατεβαίνοντας το φεγγάρι να φάει το συλλαμβάνει και είναι τότε κάτω από την εξουσία της. Στρέφεται προς το φεγγάρι, το ρωτά από την μια και από την άλλη το επιτάσσει να κάνει αυτό που του ζητά. Εφόσον το κατεβάζει από τον ουρανό δια της βίας επιβαίνει σε αυτό το ποδοπατεί, και το βασανίζει μέχρις ότου να της πει όλα όσα θέλει να μάθει.

  Λέγεται ότι όταν η μάγισσα βασανίζει το φεγγάρι οι διάβολοι βασανίζουν τον κόσμο.

  Η «κακή μάγισσα» γνωρίζει όλα αυτά τα μυστικά για να «δέσει» όπου η «καλή μάγισσα - νεράιδα» προσπαθεί να τα αποτρέψει.

  Ένα είναι σίγουρο ότι υπάρχει ένας κόσμος αόρατος, ακατανόητος, μαγικός που δεν τον γνωρίζουμε.

 Βιβλιογραφία :  1]Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη, 2] Οι Επιρροές της Σελήνης στην ζωή μας – Γιοχάννα Πάουνγκερ Τόμας Πότε, Εκδόσεις ΝΟΤΟΣ, 3] ΛΕΞΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΩΝ - Τζ. Κούπερ , Εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, 4] Η Ιστορία της Λευκής Μαγείας, Gareth Knight Εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ, 5] Εγκυκλοπαίδεια του ΗΛΙΟΥ & 6] Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας -  Δ. Δημητράκου

[Απόσπασμα από την ύλη του Ημερολόγιο της Σελήνης - ημερολόγιο-βιβλίο περιόδου 1999-2010 του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη].