Η μαγεία εις την αρχαιότητα - του Όμηρου Ερμίδη - Magia nell'antichità, di Omero Ermide

Ελληνική μυθολογία, προκατακλυσμιαία ιστορία

Η μαγεία

  Η μαγεία είναι το σύνολο των πράξεων και των λόγων με τα οποία ο άνθρωπος πιστεύει ότι μπορεί με κάποιο μεταφυσικό τρόπο να αποτρέψει τα κακά και να προκαλέσει τα ποθούμενα αγαθά ή αντίστροφα. Ανάλογα με τον σκοπό που επιδιώκει η μαγεία διακρίνεται σε Λευκή, αν ο σκοπός της είναι αφιλοκερδής και σε Μαύρη αν ο σκοπός της είναι ταπεινωτικός ή εξυψωτικός.

  Κατά τον Πλάτωνα, εις την αναφορά του εις το έργο του «Νόμοι», λέγει η υμνωδία δηλαδή επωδή είναι η μέθοδος εργασίας του μάγου, μαζί με την επαγωγή που είναι η επίκληση. Η ανάλυση της λέξεως επωδή αναδείχνει ορισμένους συνειρμούς, που μπορούν να μας διαφωτίσουν ως προς την φύση της μαγικής δυνάμεως που ενεργοποιείται. Πρόκειται προφανώς για τον σύνθετο του όρου αοιδή ή ωδή, που αναφέρεται από τους τραγικούς, που σημαίνει «άσμα» κατά τον Όμηρο και τους ποιητές και που σχετίζεται με την αϋδή, την «ανθρώπινη φωνή». Υπάρχει διάκριση ανάμεσα εις την ανθρώπινη αϋδή και τη φωνή που μπορούν να την έχουν άνθρωπο αλλά και ζώα. Ο όρος φθόγγος υποδηλώνει μόνο τον ήχο. Το ρήμα αείδω σημαίνει «τραγουδώ» και το ουσιαστικό αοϊδός «τραγουδιστής».

  Ο Pierre Chantraine (Dict. Etymol [Λεξικό Ετυμολογικής Εγκυκλοπαίδειας]  λήμμα «αεΐδω» σημειώνει ότι το σύνθετο με το επί υπογραμμίζει την μαγική σημασία του άσματος. Έτσι η επωδή πήρε το νόημα του «μαγικού λόγου ή άσματος». Ο όρος ειδικότερα σημαίνει «μαγικό άσμα παρηγοριάς». Όπου το συναντάμε εις την Οδύσσεια, όταν ο Οδυσσέας πληγώνεται εις τον μηρό, οι υιοί του Αυτολύτου που τον περιποιούνται «επιδένουν με μαστοριά το πόδι του ήρωος και σταματούν την αιμορραγία με ένα μαγικό άσμα (επαοιδή δι’ αίμα κελαινόν έσχεθον).»

  Ο Ιπποκράτης εις το έργο του «Περί ιερής νόσου», λέγει: μάγοι και καθαρταί και αγύρται, λέγουν πως είναι ικανοί να προκαλέσουν την αφορία της γης και της θαλάσσης, να αλλάζουν τον καιρό, ακόμα και να κατεβάζουν την Σελήνη. Ο Δημοσθένης εις την «επιστολή του προς «Αριστογείτονα» αναφέρει την Θεωρίδα, φαρμακεύτρια από την Λήμνο, που καταδικάσθηκε σε θάνατο λόγω μαγικού λόγου ή άσματος. 

  Η μυθολογία και η ιστορία περιέχει πάρα πολλά ονόματα μάγων και μαγισσών, θα δούμε τις πιο γνωστές και τους πιο γνωστούς.

1^ον] η Κίρκη θυγατέρα του Ήλιου και της Ωεανίδος Πέρσης ή Περσηΐδος και αδερφή του Αιήτου και της Πασιφάης. Κατοικούσε εις την νήσο Αιαίη εις την οποία είχε καταπλεύσει και ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του, όπου αφού τους τάϊσε με φαγητά που είχαν φάρμακα μαγικά τους  μεταμόρφωσε σε χοίρους. Όμως τους έσωσε ο Οδυσσέας με το λουλούδι που τον είχε προμηθεύσει ο Ερμής για να μην τον πιάνουν τα μάγια της. Έτερος μύθος λέγει ότι οι Αργοναύτες από αυτήν καθάρθησαν δια τον θάνατο του Αψύρτου, τερματίζοντας την οργή του Διός. Εις την Κίρκη αποδίδεται και η μεταμόρφωση του Πίκου σε κολιό και η μεταμόρφωση της  ωραίας Σκύλλης ερωμένης του Γλαύκου, από ζηλοτυπία σε θαλάσσιο τέρας γαυγίζον, με δηλητηρίαση του λουτρού της. Ο Πίκος ήτο θεότητα εις την οποία μεταμορφώθηκε το πτηνό δρυοκολάπτης, ήτο κατωτέρα θεότητα. Ήτο ο πανάρχαιος βασιλεύς του Λατίου, υιός του Κρόνου, τον οποίον η Κίρκη τον μεταμόρφωσε σε κολιό, δρυοκολάπτη.

2^ον] η Μήδεια θυγατέρα του Αιήτου, βασιλέως της Κολχίδος, αδερφή της Χαλκιόπης και του Αψύρτου, ανηψιά της Κίρκης. Η Μήδεια τρωθείσα από σφοδρό έρωτα προς τον Ιάσωνα, τον βοήθησε εις τους παράτολμους άθλους του. Πρώτα τον προμηθεύσε με το φάρμακο που αλείψε  το σώμα του και τα όπλα του και εγένετο άτρωτος εις την φωτιά και το σίδηρο, για να εξημερώσει τους θείους ταύρους. Μετά με μια μαγική αλοιφή όπου με την μυρωδιά της αποκοίμισε τον δράκοντα που φύλαγε το χρυσόμαλλο δέρας.      

3^ον] η Αγαμήδη ή Περιμήδη, η μεγαλύτερη θυγατέρα του Αυγείου και σύζυγος του Μουλίου, ήτο μάγισσα. Ο Νέστωρ εις την Ιλιάδα του Ομήρου, εις το κεφάλαιο Λ και εις τους στίχους ………….. αναφέρει: 

εὖτε γὰρ ἠέλιος φαέθων ὑπερέσχεθε γαίης,                   συμφερόμεσθα μάχῃ Διί τ᾽ εὐχόμενοι καὶ Ἀθήνῃ.          ἀλλ᾽ ὅτε δὴ Πυλίων καὶ Ἐπειῶν ἔπλετο νεῖκος,            πρῶτος ἐγὼν ἕλον ἄνδρα, κόμισσα δὲ μώνυχας ἵππους,  Μούλιον αἰχμητήν· γαμβρὸς δ᾽ ἦν Αὐγείαο,                   πρεσβυτάτην δὲ θύγατρ᾽ εἶχε ξανθὴν Ἀγαμήδην,         ἣ τόσα φάρμακα ᾔδη ὅσα τρέφει εὐρεῖα χθών

4^ον] η Πασιφάη ήτο θυγατέρα του Ηλίου και της νύμφης Περσηΐδος, αδερφή της Κίρκης και του Αιήτου, σύζυγος του Μίνωος και μητέρα του Κατρέως, του Δευκαλίωνος, του Γλαύκου, του Ανδρόγεω, της Ακάλης, της  Ξενοδίκης, της Αριάδνης και της Φαίδρας. Είχε γνώσεις μαγείας, για αυτό κάθε ερωμένη του Μίνωος θανατώνετο ή μεταμορφώνετο σε όφη ή σκολοπένδρα [σαρανταποδαρούσα] ή παρεμφερή, αυτόν δε τον καθιστούσε άγονο. Ετιμάτο εις την Κρήτη και την Λακεδαίμονα ως μάντισσα και χρησμοδότισσα. Και εις τις Θαλάμαις, εις το ιερό του πατρός της, Ηλίου υπήρχε και άγαλμα δικό της, ήτο σεληνιακή θεότητα.

5^ον] οι Τελχίνες (μάγοι), μυθικό γένος, προερχόμενο από την Κρήτη, ήλθον πρώτα εις την Κύπρο και μετά εις την Ρόδο. Υιοί της Θαλάσσης, της Γης ή του Πόντου, περιγράφοντο ως όντα χωρίς πόδια, τα οποία φέρουν πτερύγια αντί χεριών. Μετά της Καφείρας, θυγατέρος του Ωκεανού, ανέθρεψαν τον Ποσειδώνα, τον οποίον εμπιστεύθηκε εις αυτήν η Ρέα, όταν ήτο ακόμη βρέφος. Δίδαξαν τις τέχνες και τις ωφέλιμες γνώσεις, ήτο οι πρώτοι που επινόησαν την χώνευση χαλκού και σιδήρου και κατασκεύασαν την άρπη του Κρόνου και την τρίαινα του Ποσειδώνος. Ο Στράβων μας πληροφορεί ότι ήτο φθονεροί δαίμονες, βασκάνοι και γόητες, οι οποίοι δύνατο να προκαλέσουν χαλάζι, βροχή ή χιόνι και μπορούσαν να πάρουν οποιαδήποτε μορφή. Αναμείγνυαν το νερό της Στυγός με θείο και επέφεραν την καταστροφή των ζώων και των φυτών. Γι’ αυτό ελέγοντο και Θελγίνες. Εξ ου και η παροιμία: «Τελχίνος ην βασκαίνων βαρύτερος».

  Κατά μια παράδοση ο Απόλλων ήτο προστάτης των, γι’ αυτό και εις την Σικυώνα όταν αρνήθηκαν να καταβάλουν την αμοιβή εργασίας των, επέφεραν εις την πόλη καταστρεπτική νόσο.

   Μια άλλη παράδοση λέγει ότι προέβλεψαν τον από του Διός επερχόμενο κατακλυσμό και γι’ αυτό έφυγαν από την Ρόδο και διασκορπίσθηκαν. 

6^ον] οι Κορύβαντες ήσαν μυστηριώδεις υπάρξεις, άλλοτε ως δευτερεύουσες θεότητες και άλλοτε δαίμονες, κατά τον Βιργίλιο. Κατά τον Απολλόδωρο, ήτο υιοί του Απόλλωνος και της  Θάλειας, κατά τον Φερεκύδη ήτο υιοί του Απόλλωνος και της Ρέας, κατά τον Στράβωνα ήτο υιοί του Ηλίου και της Αθηνάς, κατά τον Διόδωρο, ήσαν υιοί του Ιασίωνος και της Κυβέλης. Κατά τον Πλούταρχο ήσαν πνεύματα που είχαν καταπέσει, και είχαν καταδικασθεί και φυλακισθεί εντός του σώματος. Πάντως ήτο όντα θεϊκής ή δαιμονικής φύσεως. 

7^ον] οι Κούρητες δαίμονες ή πρόπολοι των θεών. Ο Στράβων λέγει ότι Κούρητες είναι επίθετο των οργιαστικών Σατύρων και δηλώνει διακόνους από κούρους. Άλλοι ονομάζουν Κούρητες τους 9 Κορύβαντες της Ρόδου, οι οποίοι συνακολούθησαν την Ρέα εις την Κρήτη, οι οποίοι κουροτρόφησαν τον Δία. Ο Ησίοδος τους ονομάζει «θεούς φιλοπαίγμονας, ορχηστήρας». Ο Παυσανίας ταυτίζει αυτούς με τους Ιδαίους Δακτύλους και ονομάζει 5 από αυτούς: τον Ηρακλέα, τον Παιωναίο, τον Επιμενίδη, τον Ιάσιο και τον Ίδα. Επιπλέον μας πληροφορεί ότι οι Κούρητες πρώτοι αγωνίσθηκαν εις τους Ολυμπιακούς αγώνες.

8^ον] ο Επιμενίδης ο Κρης ο πιο φημισμένος ιερέας εξαγνισμού, έλαβε από τις νύμφες μια θαυματουργή τροφή, που του επέτρεπε να επιβιώνει χωρίς τα συνηθισμένα μέσα διατηρήσεως εις την ζωή, ένα «μαγικό» φάρμακο κατά τας πείνας (άλιμον). Επίσης εις αυτόν αποδίδεται η κάθαρση των Αθηνών από το κυλώνειο άγος, όπως και της Δήλου κατά αναφορά του Πλουτάρχου εις το έργο του «Σόλων». Και όπως αναφέρει ο Διογένης ο Λαέρτιος εις το 1.114= Επιμενίδης FgrHist 457 T 1: το φύλαγε εις την οπλή μιας αγελάδος, διότι δεν μπορούσαν να το κρατήσουν τα συνηθισμένα δοχεία. Σύμφωνα με το έργο «Αλέξανδρος», το δηλητήριο του Αντιπάτρου, που προκάλεσε το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου εις την Βαβυλώνα μεταφέρθηκε εις την οπλή ενός μουλαριού. [Historia Alexandri Magni, 2.31.3 Kroll. Testamentum Alexandri, R. Merkelbach, Die Quellen des griechischen Alexanderromans, 1977, 254].

  Επίσης ο Παυσανίας εις το 8.18.6 αναφέρει ότι το «αθάνατομαγικό» νερό της Στυγός μπορεί να διατηρηθεί μόνο μέσα σε οπλή αλόγου. Ο Βάκις, όπως μας πληροφορεί ο Ηρόδοτος, εις το VIII, 96 είναι αυτός που προφήτευσε και περί της μάχης της Σαλαμίνος.

   Ο Αθανάσιος Σταγειρίτης εις το έργο του «Ωγυγία», εις το Α βιβλίο και εις το κεφάλαιο Θ, βίβλος β εις την ενότητα «Περί των αφιερωμάτων του ναού τούτου», εις την σελίδα  99 και την παράγραφο ζ  μας αναφέρει για περιπτώσεις μαγείας, όπου λέγει: «Μεταξύ τούτων ήτον και τα αφιερώματα του Φόρμιδος του Μαιναλίου, ο οποίος περάσας εις την Σικελίαν και γενόμενος στρατηγός του Γέλωνος, έπειτα και του Ιέρωνος, και ευδοκιμήσας εις τας εκστρατείας, επλούτησεν τόσον, ώστε αφιέρωσε πολλά αφιερώματα και εις την Ολυμπίαν και εις τις Δελφούς. Εις την Ολυμπίαν  όμως ήτον δυο Ίπποι και πλησίον αυτών δυο Ηνίοχοι και ο μεν πρώτος Ίππος και ο Ηνίοχος ήτον έργον Διονυσίου του Αργείου ο δε δεύτερος, Σίμωνος του Αιγηνίτου ο πρώτος Ίππος είχε και επίγραμμα εις την πλευράν άμετρον το εξής: «Φόρμις ανέβηκεν Αρκάς Μαινάλιος, νυν δε Συρακούσιος», ούτος ήτο ο Ίππος ο οποίος έλεγον ότι είχε το Ιππομανές (α*) λεγόμενον χόρτον επειδή οι Ίπποι όσοι έβλεπον αυτόν, έφευγον τους κρατούντας ή ελαύνοντας αυτούς, συντρίβοντες πολλάκις και τα σίδηρα, και ανέβαινον εις αυτόν ως μαινόμενοι, νομίζοντες ότι ήτον αληθινός, χρεμεντίζοντες και άλλα τοιαύτα ποιούντες και μόλις με μεγάλην βίαν και ανάγκην δαρμού, απεχώριζον αυτούς, εκείθεν». Τούτο δε νομίζει ο Παυσανίας τέχνευμα τινός Μάγου, αναφέρων  και άλλο παράδειγμα τοιούτον ότι εις την Λυδίαν Μάγος τις άναπτε πυρ, μόνον δια τινών λέξεων βαρβαρικών...».

(α*) Θεόκριτος Β 48 και σχόλια G2.

  Αναφέρονται ολόκληρες οικογένειες, οι οποίες ασκούσαν την μαγεία, με πιο ονομαστές τους Ιαμίδες εις την Ολυμπία και τους Κεντίδες εις την Τροία. Ως κοιτίδα της μαγείας εθεωρείτο η Θεσσαλία κι ιδιαίτερα η πόλη της Υπάτη. Φημισμένη για τις μάγισσές της, όπως και κατά τους  μυθικούς χρόνους εθεωρείτο η έδρα της οικογένειας του Αιήτου, της Κολχίδος. Όπως υπάρχει και ο θρύλος όπου αναφέρει τα μάγια που έκαμε ο Βασιλέας της Θράκης, όταν φιλοξενούμενος του Φιλίππου της Μακεδονίας, ανακάλυψε παράνομο έρωτα της συζύγου του.

  Ο θρύλος ή λαϊκός μύθος λέγει: ότι κάπου εκεί εις τα σημερινά ερείπια της αρχαίας αγοράς της Θεσσαλονίκης ότι εκεί γεννήθηκε αυτός ο παράνομος έρωτας μεταξύ του υιού του Φιλίππου, του Μ. Αλεξάνδρου και της συζύγου του βασιλέως της Θράκης που εφιλοξενείτο εις το παλάτι που προϋπήρχε εκεί. Ο βασιλέας της Θράκης όταν αντιλήφθηκε το γεγονός αυτό, θέλησε να τιμωρήσει τον Μ. Αλέξανδρο και βρήκε μια μάγισσα θέλοντας να του κάνει μάγια. Ο Αλέξανδρος όμως το πληροφορήθηκε από δικό του άνθρωπο και έτσι εκείνο το βράδυ δεν βγήκε από το δωμάτιο του. Η φιλοξενούμενη όμως βασίλισσα αποφασίζει να τον επισκεφθεί αυτή, μόλις πληροφορήθηκε ότι ο Αλέξανδρος δεν θα έβγαινε από το δωμάτιό του. Τα μάγια όμως που είχε κάνει ο βασιλέας της Θράκης, κτύπησαν αυτή και την συνοδεία της, την ώρα που πηγαίνει να συναντήσει τον Αλέξανδρο, με αποτέλεσμα να «μαρμαρώσουν».

  Τα προαναφερθέντα ονόματα της Κίρκης, της Μηδείας, της Αγαμήδης ή Περιμήδης, της Πασιφάης, των μαγικών Τελχίνων, των Κορυβάντων και Κουρητών και τα αναφερόμενα υπό των Σταγειρίτου και Παυσανίου είναι από τα πιο γνωστά που έχουμε από την αρχαία Ελλάδα και τα οποία έχουν σχέση με την μαγεία, και φυσικά υπάρχουν πλείστα σε πολλά συγγράμματα αν και έχει διασωθεί μόνο το 3^ο/ο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.

  Υπήρχε δε και η μαγεία που εχρησιμοποιείτο εις την ιατρικήν και η οποία αναφέρεται από τον Πλάτωνα.

  Ο Πλάτων στο βιβλίο περί νόμων, «Νόμος» ΙΑ και εις τους στίχους 933a έως e, ομιλεί περί δύο ειδών

φαρμακειών της πρώτης, ήτις γίνεται δι’ αληθούς φαρμακοποτίσεως της δευτέρας δια μαγείας – μαγγανίας. 

  [933a] εἴπομεν, σώμασι σώματα κακουργοῦσά ἐστιν κατὰ φύσιν· ἄλλη δὲ ἣ μαγγανείαις τέ τισιν καὶ ἐπῳδαῖς καὶ καταδέσεσι λεγομέναις πείθει τοὺς μὲν τολμῶντας βλάπτειν αὐτούς, ὡς δύνανται τὸ τοιοῦτον, τοὺς δ’ ὡς παντὸς μᾶλλον ὑπὸ τούτων δυναμένων γοητεύειν βλάπτονται. Ταῦτ’ οὖν καὶ περὶ τὰ τοιαῦτα σύμπαντα οὔτε ῥᾴδιον ὅπως ποτὲ πέφυκεν γιγνώσκειν, οὔτ’ εἴ τις γνοίη, πείθειν εὐπετὲς ἑτέρους· ταῖς δὲ ψυχαῖς τῶν ἀνθρώπων δυσωπουμένους πρὸς ἀλλήλους

  [933b] περὶ τὰ τοιαῦτα οὐκ ἄξιον ἐπιχειρεῖν πείθειν, ἄν ποτε ἄρα ἴδωσί που κήρινα μιμήματα πεπλασμένα, εἴτ’ ἐπὶ θύραις εἴτ’ ἐπὶ τριόδοις εἴτ’ ἐπὶ μνήμασι γονέων αὐτῶν τινες, ὀλιγωρεῖν πάντων τῶν τοιούτων διακελεύεσθαι μὴ σαφὲς ἔχουσι δόγμα περὶ αὐτῶν. διαλαβόντας δὲ διχῇ τὸν τῆς φαρμακείας πέρι νόμον, ὁποτέρως ἄν τις ἐπιχειρῇ φαρμάττειν, πρῶτον μὲν δεῖσθαι καὶ παραινεῖν καὶ συμβουλεύειν

  [933c] μὴ δεῖν ἐπιχειρεῖν τοιοῦτο δρᾶν μηδὲ καθάπερ παῖδας τοὺς πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων δειμαίνοντας φοβεῖν, μηδ’ αὖ τὸν νομοθέτην τε καὶ τὸν δικαστὴν ἀναγκάζειν ἐξιᾶσθαι τῶν ἀνθρώπων τοὺς τοιούτους φόβους, ὡς πρῶτον μὲν τὸν ἐπιχειροῦντα φαρμάττειν οὐκ εἰδότα τις δρᾷ, τά τε κατὰ σώματα, ἐὰν μὴ τυγχάνῃ ἐπιστήμων ὢν ἰατρικῆς, τά τε αὖ περὶ τὰ μαγγανεύματα, ἐὰν μὴ μάντις ἢ τερατοσκόπος ὢν τυγχάνῃ.

  [933d] λεγέσθω δὴ λόγος ὅδε νόμος περὶ φαρμακείας· ὃς ἂν φαρμακεύῃ τινὰ ἐπὶ βλάβῃ μὴ θανασίμῳ μήτε αὐτοῦ μήτε ἀνθρώπων ἐκείνου, βοσκημάτων δὲ ἢ σμηνῶν εἴτ’ ἄλλῃ βλάβῃ εἴτ’ οὖν θανασίμῳ, ἐὰν μὲν ἰατρὸς ὢν τυγχάνῃ καὶ ὄφλῃ δίκην φαρμάκων, θανάτῳ ζημιούσθω, ἐὰν δὲ ἰδιώτης, ὅτι χρὴ παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι, τιμάτω περὶ αὐτοῦ τιςὸ δικαστήριον. ἐὰν δὲ καταδέσεσιν ἢ ἐπαγωγαῖς ἤ τισιν ἐπῳδαῖς ἢ

  [933e] τῶν τοιούτων φαρμακειῶν ὡντινωνοῦν δόξῃ ὅμοιος εἶναι βλάπτοντι, ἐὰν μὲν μάντις ὢν ἢ τερατοσκόπος, τεθνάτω, ἐὰν δ’ ἄνευ μαντικῆς ὢν τῆς φαρμακείας ὄφλῃ, ταὐτὸν καὶ τούτῳ γιγνέσθω· περὶ γὰρ αὖ καὶ τούτου τιμάτω τὸ δικαστήριον ὅτι ἂν αὐτοῖς δεῖν αὐτὸν δόξῃ πάσχειν ἢ ἀποτίνειν. ὅσα τις ἂν ἕτερος ἄλλον πημήνῃ κλέπτων ἢ βιαζόμενος, ἂν μὲν μείζω, μείζονα τὴν ἔκτισιν τῷ πημανθέντι τινέτω, ἐλάττω δὲ ζημιώσας σμικροτέραν, παρὰ πάντα δὲ τοσαύτην ἡλίκα ἂν ἑκάστοτε ζημιώςῃ τις τινα, μέχριπερ ἂν ἰάσηται τὸ βλαβέν· δίκην δὲ ἕκαστος πρὸς ἑκάστῳ τῷ κακουργήματι. 

  Το ανωτέρω αναφέρεται και αποδέχεται ο Μεγάλος Αδαμάντιος Κοραής, ο οποίος ήτο και μεγάλος ιατρός, και ο οποίος ομιλεί δια δυο είδη ιατρικής όπου αναφέρεται εις το έργο «Απάνθισμα επιστολών» του 1839

  [απόσπασμα από την ψηφιακή βιβλιοθήκη της Βεροίας Μέδουσα] εις το κεφάλαιο ΜΖ και εις την σελίδα 131 όπου αναφέρει για το βιβλίο του Πλάτωνος, Νόμος ΙΑ αναφέροντας τα κάτωθι : λαλεί περί δύο ειδών φαρμακειών της πρώτης, ήτις γίνεται δι’ αληθούς φαρμακοποτίσεως της δευτέρας δια μαγείας: α Ή μαγγανείαις τέ τισι και επωδαίς, και καταδέσεσι λεγομέναις πείθει.

  Κατωτέρω αναφέρεται και ο τρόπος πως εγίνοντο «Κήρινα μιμήματα πεπλασμένα, είτ’ επί θύραις, είτ’ επί τριοδοις, είτ’ επί μνήμασι γονέων».

Κάτωθι υπάρχουν 2 αρχαίες επιγραφές όπου αναφέρουν μαγείες, ευρεθείσες εις ανασκαφές:

  Οι αρχαίοι έδεναν με μάγια με σκοπό να βλάψουν όσους εχθρεύονταν γράφοντας άλλες φορές μόνο τα ονόματά τους ή άλλοτε και τις κατάρες σε μολύβδινες πινακίδες, τις οποίες τις τύλιγαν σφικτά και τις έθαβαν κατά προτίμηση εις τους τάφους ή τους έριχναν σε βαθιά πηγάδια. Οι κατάδεσμοι είχαν συχνά ερωτικό περιεχόμενο, όπως η εικονιζόμενη αποτύπωση κατάδεσμου γραμμένου και τις δύο πλευρές (δ΄ γ΄αι. π.Χ., Μουσείο Πολυγύρου) ή στόχευαν σε επαγγελματική επιτυχία και αντιζηλία, οπότε περιλαμβάνετο και κατάλογοι ονομάτων των υποψηφίων θυμάτων. [αναπαραγωγή μιας παραγράφου από την ακόλουθο ιστοσελίδα: http://www.freeinqu iry.gr/pro.php?id=2957].

  Με την επικράτηση του χριστιανισμού η μαγεία τέθηκε σε διωγμό. Ο κανόνας του Νηστευτού αναφέρει: «οι γόητες και οι μάγοι αλλά και οι γυναίκες που κάμουν φυλακτά και μαντεύουν, 3 χρόνια κανονίζονται να μην μεταλάβουν, και μετά την 9^η να τρώνε ψωμί ξερό τόσο, όσο τις φθάνει για να ζουν και να κάνουν 250 γονυκλισίες την ημέρα.

  Στο Εξομολογητήριο, ο Πνευματικός ρωτάει τον εξομολογούμενο: μήπως έγινες μάγος ; ή έδεσες κανένα ανδρόγυνο ; ή έδεσες ζώα να μην τα τρώει ο λύκος ; ή μήπως κάνεις φυλαχτά ή τα φορείς; κ.λ.π. 

  Ανασκαφές όπως αυτές εις την περιοχή της Τοσκάνης, της Ιταλίας, έχουν φέρει εις το φως το πώς έθαβαν και πως σκότωναν τις γυναίκες μάγισσες οι χριστιανοί.

  Τα λείψανα μιας γυναίκας που έζησε κατά τους «σκοτεινούς» χρόνους του Μεσαίωνος έφεραν εις το φως αρχαιολόγοι, εις την περιοχή της Τοσκάνης εις την κεντρική Ιταλία. Η ανευρεθείσα γυναίκα από τα στοιχεία που προέκυψαν φαίνεται ότι έζησε πριν από 800 χρόνια, και η οποία ήτο μάγισσα, διότι εις το κρανίο της βρέθηκαν καρφωμένα 7 καρφιά. Η ηλικία της υπολογίζεται στα 25 με 30 έτη και βρέθηκε θαμμένη σε έναν πρόχειρο, ρηχό τάφο, χωρίς φέρετρο. Άλλα 13 καρφιά περιέβαλαν το σκελετό της. Η μακάβρια ανακάλυψη έγινε σε ένα «νεκροταφείο μαγισσών». Λίγες ημέρες νωρίτερα, οι αρχαιολόγοι είχαν ανακαλύψει το σκελετό μιας ακόμα μάγισσας. Το περίεργο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι εις τον τάφο, αυτής της νεαρής γυναίκας ευρέθησαν 17 ζάρια, ένας αριθμός που σίγουρα σήμαινε κάτι μαγικό.

  Εκείνη την εποχή ήταν απαγορευμένο για τις γυναίκες να παίζουν ζάρια, οπότε μια μάγισσα θα μπορούσε να τα χρησιμοποιεί για «μοχθηρούς» σκοπούς. Ο αρχαιολόγος Αλφόνσο Φορτζόνε από το πανεπιστήμιο της Λ’ Ακούϊλα, που ηγείται της  ανασκαφής, δήλωσε: «Πρόκειται για μια πολύ ασυνήθιστη ανακάλυψη, αλλά ταυτόχρονα συναρπαστική». Οι δύο σκελετοί αποτελούν ενδείξεις ότι «πρόκειται για προσπάθεια των συγχρόνων όπως να μην επιστρέψουν οι δυο μάγισσες από τον κόσμο των νεκρών, καθώς πίστευαν ότι υπηρετούν το Κακό», συμπλήρωσε.[το ανωτέρω κείμενο αποτελεί περίληψη από το δημοσιευθέν άρθρο εις την ακόλουθο ιστοσελίδα όπως και η άνωθεν φωτογραφία: http://www.newsbomb.gr /anexhghta/story/81978/ magissesmezariakaikarfia] με ημερομηνία αναρτήσεως Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011 και ώρα 07:03 εις την ενότητα – Ανεξήγητα ].

Η μαγεία τιμωρείται με θάνατο ακόμη και σήμερα εις τις μουσουλμανικές χώρες. Την 12^η Δεκεμβρίου του 2011 εις την Σαουδική Αραβία μια γυναίκα αποκεφαλίσθηκε, επειδή είχε καταδικασθεί για μαγεία. Την ανακοίνωση την έκανε το υπουργείο των Εσωτερικών της  προαναφερθείσας χώρας. Η Αμίνα μπεντ Αμπντελχαμίλ Νάσαρ εκτελέστηκε εις την επαρχία Τζαούφ, προστίθεται εις την ανακοίνωση, χωρίς να διευκρινίζονται οι πράξεις για τις οποίες κρίθηκε ένοχη η γυναίκα, ως μάγισσα. Η ισλαμική θρησκεία απαγορεύει κατηγορηματικά την μαγεία, και η τιμωρία για αυτό είναι ο θάνατος Ο βιασμός, ο φόνος, η αποστασία, η ένοπλη ληστεία και το εμπόριο ναρκωτικών τιμωρούνται επίσης με θάνατο εις την Σαουδική Αραβία. [απόσπασμα από τα άρθρα των κάτωθι ιστοσελίδων, με τον αποκεφαλισμό της κατη-γορηθείσης γυναικός ως μάγισσας   www.apistefto.blogspot.com

http://astrikiprovoli.blogspot.com/2011/12/blogpost_14.html].

 Επίσης και εις την Αγγλία ανακαλύφθηκε σπίτι μαγισσών, πρώτα από ερευνητές μετά τεκμηριώθηκε από τους αρχαιολόγους. Κατά τη διάρκεια εργασιών εις το δίκτυο παροχής νερού στην Αγγλία κατά το έτος 2011, ανακαλύφθηκε καλύβα όπου, κατά τα φαινόμενα, δρούσαν μάγισσες. Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγήθηκαν οι ερευνητές λόγω, μεταξύ άλλων, μιας μουμιοποιημένης γάτας η οποία ευρέθη εντός του τοίχου της κατοικίας. Η κατοικία ίσως αποκαλυφθεί πως ανήκει σε μία από τις πλέον ζοφερές περιοχές της ιστορίας της Αγγλίας σε ό,τι αφορά τις μάγισσες και τους μάγους. Η κατοικία του 17^ου αιώνος ευρέθη πλησίον του Βρεττανικού χωριού Barley, εις το διαβόητο Pendle Hill  [Pendle Hill ευρίσκεται στα ανατολικά της Lancashire, στην Αγγλία, πλησίον των πόλεων Burnley, Nelson, Colne, Clitheroe και Padiham. Είναι ένας απομονωμένος λόφος, Περιλαμβάνεται στο τμήμα του Δάσους της Bow-land περιοχή εξαιρετικού φυσικού κάλλους]. Το 1612, δέκα από αυτές δικάστηκαν και απαγχο-νίστηκαν.

  Οι μύθοι και οι θρύλοι οργιάζουν γύρω από το «στέκι» των μαγισσών. Η τελευταία αυτή ανα-κάλυψη έδωσε τροφή σε νέες υποθέσεις: Θα μπο-ρούσε η καλύβα να είναι ο περίφημος Malkin Towel. Ο πύργος λέγεται ότι το έτος 1612, και συγκεκριμένα την Μεγάλη Παρασκευή εκείνης της χρονιάς, ήτο ο χώρος της θρυλικής συγκεντρώσεως των μαγισσών του Pendle Hill. Οι αρχαιολόγοι που κλήθηκαν να διενεργήσουν την σχετική έρευνα, εντόπισαν μέσα εις το κτίσμα ένα σφραγισμένο δωμάτιο. Εκεί υπήρχε μια μουμιοποιημένη γάτα μέσα σε έναν τοίχο. Φαίνεται πως το ζώο θάφτηκε ζωντανό, για να προστατέψει τους κατοίκους του σπιτιού [τις μάγισσες] από τα κακά πνεύματα, όπως σχολιάζει η Press Association.

Δεν συναντά κανείς κάθε ημέρα μια καλύβα που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από τις σελίδες ενός παραμυθιού, λέγει ο Carl Sander, επικεφαλής του προγράμματος της εταιρείας «United Utilities». 

«Το κτίριο ευρίσκεται σε μια αξιοσημείωτα καλή κατάσταση. Περιδιαβαίνοντας το χώρο του  πραγματικά την αίσθηση πως μεταφέρεσαι εις το παρελθόν».

  Όταν οι ερευνητές είδαν την στέγη του κτίσματος, αντιλήφθηκαν την ιδιαιτερότητα της ανακαλύψεως, όπως αναφέρει ο διευθυντής της αρχαιολογικής ομάδος, Frank Giecco: «Είναι σαν μια μικρή Πομπηΐα για την Αγγλία». Ο Simon Entwistle, που ασχολείται με την έρευνα περί μαγισσών του Pendle, έφτασε να συγκρίνει το εύρημα με την αποκάλυψη του τάφου του Τουταγχαμώνος ! [Posted by d1ment1a on 12/15/2011 05:22:00 μμ – Yahoo Nachrichten (14/12/2011) – www.arxaiologia.gr – http:// astrikiprovoli. Blogspot. com/ 2011/ 12/ blogpost_7476.html  από την ιστοσελίδα του BBC News είναι μέρος του ανωτέρου άρθρου αλλά και η φωτογραφία: http://www.google.com/imgres?q=Pendle+Hill&start=179&hl=en&client=firefoxa&hs=ULG&sa= X&rls=org.mozilla:el:official&channel=np&biw=1440&bih=735&addh=36&tbm=isch&prmd=imvns&tbnid=dhLEdyshJPO8tM:&imgrefurl   http://www.bbc.co.uk/news/ukenglandlancashire16066680& docid=qrQ ZpIEduaSKqM&imgurl  http://news.bbcimg.co.uk/media/images/57197000/jpg/ 5719755 7pendle.jpg&w= 640&h=360&ei=5TfiT7GDHsGi0QXxlPm7CA&zoom=1   από την ιστοσελίδα της εφημερίδος Quardian είναι μέρος του ανωτέρω άρθρου αλλά και η φωτογραφία: http://www.guardian.co.uk/uk/2011/dec/08/pend lewitcheswatermummifiedcat].

  Απόσπασμα από το βιβλίο "Αναμνήσεις από το μέλλον του χθές".  2021

http://seliniartemisekati.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος(link ). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ   

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.