ΤΙΜΑΙΟΣ, ΜΕΡΟΣ Β′
ἑλληνικὸ πρωτότυπο ἐκ τοῦ TLG (Τhesaurus Lingua Graeca)
νεοελληνικὴ ἀπόδοση καὶ σχόλια: Παῦλος Γρατσιάτος, ἐκδ. Φέξη, 1911 (ὁρισμένα σχόλια διὰ τὸ μέγεθος αὐτῶν ἔχουν μεταφερθεῖ εἰς τὸ τέλος τῆς σελίδος).
Τούτου δ’ ὑπάρχοντος αὖ τὰ τούτοις ἐφεξῆς ἡμῖν λεκτέον, τίνι τῶν ζῴων αὐτὸν εἰς ὁμοιότητα ὁ συνιστὰς συνέστησεν. Τῶν μὲν οὖν ἐν μέρους εἴδει πεφυκότων μηδενὶ καταξιώσωμεν – ἀτελεῖ γὰρ ἐοικὸς οὐδέν ποτ’ ἂν γένοιτο καλόν – οὗ δ’ ἔστιν τἆλλα ζῷα καθ’ ἓν καὶ κατὰ γένη μόρια, τούτῳ πάντων ὁμοιότατον αὐτὸν εἶναι τιθῶμεν. Τὰ γὰρ δὴ νοητὰ ζῷα πάντα ἐκεῖνο ἐν ἑαυτῷ περιλαβὸν ἔχει, καθάπερ ὅδε ὁ κόσμος ἡμᾶς ὅσα τε ἄλλα θρέμματα συνέστηκεν ὁρατά. Τῷ γὰρ τῶν νοουμένων καλλίστῳ καὶ κατὰ πάντα τελέῳ μάλιστα αὐτὸν ὁ θεὸς ὁμοιῶσαι βουληθεὶς ζῷον ἓν ὁρατόν, πάνθ’ ὅσα αὐτοῦ κατὰ φύσιν συγγενῆ ζῷα ἐντὸς ἔχον ἑαυτοῦ, συνέστησε.
Μετάφραση : Τούτου τεθέντος, πρέπει τώρα νὰ ἐξετάσωμεν τὴν ἐπακολουθοῦσαν ἐρώτησιν, δηλαδὴ καθ’ ὁμοιότητα τίνος ζῴου συνέστησε τὸν κόσμον ὁ συστήσας αὐτόν; Μὲ οὐδὲν βεβαίως, ἀπὸ ὅσα ἔχουσι φύσει χαρακτήρα μέρους 50, θὰ δυνηθῶμεν νὰ τὸν παρομοιώσωμεν διότι κανέν, ὅπερ ὁμοιάζει μὲ ἀτελὲς πράγμα, δύναται πότε νὰ γίνῃ ὡραῖον. Μὲ ἐκεῖνο ὅμως, τοῦ ὁποίου μέρη εἶναι τὰ ἄλλα ζῷα καθ’ ἓν καὶ τὰ γένη αὐτῶν, μὲ αὐτὸ περισσότερον πάντων τῶν ἄλλων θὰ παραδεχθῶμεν ὅτι εἶναι ὁμοιότατος ὁ κόσμος. Διότι ἐκεῖνο ἔχει περιλάβει ἐν ἐαυτῷ πάντα τὰ νοητὰ ζῷα, καθὼς ὁ κόσμος· οὗτος περιλαμβάνει ἡμᾶς καὶ ὅσα ἄλλα ὁρατὰ ζῷα ἐγεννήθησαν. Ὅθεν μὲ τὸ ὡραιότατον καὶ κατὰ πάντα τέλειον ἐκ τῶν νοητῶν ἀντικειμένων ὁ θεὸς θελήσας νὰ κάμῃ ὅμοιον τὸν κόσμον συνέστησεν ἓν ὁρατὸν (αἰσθητόν) ζῷον, ἔχον ἐντὸς ἑαυτοῦ πάντα τὰ ἄλλα ζῷα, ὅσα εἶναι συγγενῆ μὲ αὐτὸ κατὰ τὴν φύσιν του.
Πηγή:
https://www.astrologicon.org/platon/platon-timaeus-2.html#10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου