Οι νεράϊδες ζούν στους αιθέρες ! της Νεραϊδομαμάς Νεραϊδοκλέφτρας / Fairies live in the ethers! of the Fairy Godmother Fairy Thief / Le fate vivono alle eteri, della mama fata, Fataladra / Феи живут в эфирах! Феи-крёстной Феи-воровки

 

Οι νεράϊδες ζούν στους αιθέρες ! της Νεραϊδομαμάς Νεραϊδοκλέφτρας / Fairies live in the ethers! of the Fairy Godmother Fairy Thief / Le fate vivono alle eteri, della mama fata, Fataladra / Феи живут в эфирах! Феи-крёстной Феи-воровки   

 

 [η φωτογραφία προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα : https://elenadudina.deviantart.com/art/Lonely-fairy-125829447 ]

 

 

Στα ανεπαίσθητα τρεμουλιάσματα του αέρα, μπορεί να κρύβονται μικροσκοπικές νεράϊδες που χορεύουν, ξωτικά που ερωτοτροπούν, νύμφες που μαγεύουν. Πιθανόν κι ένας όμορφος πήγασος. 

Μια επίσκεψη στον κόσμο του φανταστικού είναι σαν μια βουτιά σε λίμνες μελιού και σε σοκολατένιες κοιλάδες και ζαχαρωτούς κάμπους. Προσοχή όμως! 

Δίπλα στο σμαραγδένιο παλάτι της καλής νεράϊδας κρύβεται ο δράκος που εκτοξεύει δαιμονισμένες φωτιές.

Λέγεται, πως κάποτε άνθρωποι κι αερικά ζούσαν αρμονικά μέχρι που ο άνθρωπος έχασε την ικανότητά του να τα βλέπει κι αυτά έγιναν αόρατα. Κάποιες θεωρίες υποστηρίζουν πως τα όντα αυτά ζουν σε μια διάσταση παράλληλη της δικής μας και μπορούν όταν το επιθυμούν να ανοίγουν την Πύλη μεταξύ του δικού μας και του δικού τους κόσμου. 

Πολλές λαϊκές δοξασίες απ ’την άλλη, θέλουν τα πλάσματα αυτά να ζουν στη δική μας διάσταση, κρυμμένα στα πυκνά και ήσυχα δάση όπου δεν υπάρχουν άνθρωποι.

Ο κόσμος των αερικών και των πλασμάτων της φαντασίας, από την Σφίγγα στον κινέζικο δράκο και από τα Γκόλεμ στους Ελόι και Μόρλοκς, είναι ένα συνονθύλευμα παράξενου τοπίου, ανεξερεύνητου μυστηρίου και αμφιβολίας, βάση των οποίων συχνά αναρωτιόμαστε: τι υπάρχει πέρα από τον άνθρωπο; «Όσο αγνοούμε τη σημασία του δράκοντα, τόσο αγνοούμε και τη σημασία του σύμπαντος», υποστήριζε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες που το 1957 στο Βιβλίο των φανταστικών όντων(Libro, 1983) κατέγραψε το σύνολο των ξωτικών που απαντώνται στην κλασική και την Ανατολική λογοτεχνία. Τα φανταστικά πλάσματα απαντώνται διαχρονικά σε όλους τους πολιτισμούς. Για παράδειγμα οι Άρπυιες, που ήταν θεότητες φτερωτές με λυτά μαλλιά και γαμψά νύχια, καταγράφονται σε κείμενα του Ησίοδου και σχετίζονται με τις Μέγαιρες της ελληνικής μυθολογίας, τις οποίες έδιωξαν οι αργοναύτες. Η δημιουργία των φανταστικών πλασμάτων φαίνεται πως εξελίσσεται μέσα στους αιώνες εμπλέκοντας τον αποκρυφισμό και «παραστρατήματα» των εκάστοτε θρησκειών. Όπως ο τεχνητός άνθρωπος που επινόησε ένας καβαλιστής ραβίνος, ο αποκαλούμενος Γκόλεμ.

Τα αερικά απ’ όλο τον κόσμο παρουσιάζουν συχνά ομοιότητες και διαφορές αφού δανείζονται στοιχεία από διάφορες μυθολογίες. Για παράδειγμα ο Δράκος στη Δύση είναι ο κακός δαίμονας που πρέπει να σκοτωθεί, ενώ στην Ανατολή είναι ένα πλάσμα θεικό που μοιάζει με άγγελο και λιοντάρι μαζί.

Η πίστη στα πανίσχυρα και όμορφα ξωτικά αλλά και στις μαγευτικές νεράϊδες είναι σημαντικό κομμάτι της λαϊκής παράδοσης αρκετών χωρών της Ευρώπης κυρίως της Σκανδιναβίας και της Ιρλανδίας. 

Οι Κέλτες ανέκαθεν ήταν ένας λαός τυλιγμένος με μια αχλή ανιμιστικού μυστηρίου. Πίστευαν σε ένα πλήθος παράλληλων πραγματικοτήτων, γνωστές ως Αλλόκοσμος ο οποίος τέμνει ενίοτε τον φυσικό κόσμο, δημιουργώντας σημεία εισόδου για τα μαγικά όντα. 

Τα ξωτικά για τους ιρλανδούς χωρικούς ήταν «διωγμένοι άγγελοι που δεν ήταν αρκετά καλοί για να σωθούν αλλά ούτε αρκετά κακοί για να χαθούν». Για κάποιους άλλους είναι οι «ξεφτισμένοι» θεοί της παγανιστικής Ιρλανδίας. Γι΄ αυτό και οι χωρικοί δεν κόβουν τα δέντρα για να μην χάσουν το σπίτι τους οι αιθέριες υπάρξεις. 

Τα μυθικά πλάσματα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι και της σκανδιναβικής μυθολογίας. Οι Εσίρ (το όνομά τους προέρχεται από την έκφραση «Εsir and the elves», που σημαίνει περίπου «όλοι οι θεοί») απεικονίζονται ως νεαροί άντρες και γυναίκες μοναδικού κάλους που ζουν σε δάση και υπόγειες κρύπτες. Περιγράφονται σαν υπεραιωνόβια ή αθάνατα πλάσματα και τους αποδίδoνται μαγικές δυνάμεις.

Η Ελλάδα βρίθει από παραδόσεις για αερικά. Όσοι έχουν καταγωγή από την ελληνική περιφέρεια, σίγουρα έχουν ακούσει ιστορίες για ξωτικά από τη γιαγιά τους. Τα ονόματα που συχνά ακούγονται είναι: Αγερικά, Αιθέριες, Καλομοίρες, Ξωνέρια, Καλούδες, Ανεμικές, καλές κυράδες. Η νεράϊδα των σύγχρονων ελληνικών θρύλων, παραπέμπει άμεσα στις αρχαίες νύμφες, οι οποίες συγκέντρωναν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά. Περιστασιακά έσμιγαν με ανθρώπους ενώ θεωρούνταν φοβερά ζηλιάρες. Η Κίρκη ήταν μια απ' αυτές.

Η σχέση των αερικών με την ορθοδοξία είναι σίγουρα ασύμβατη. Η λαογραφία πλούσια σε ιστορίες με φανταστικά όντα συχνά συνοδεύει συχνά τα χριστιανικά ήθη και έθιμα. Ας μην ξεχνάμε τους καλικάντζαρους τα Χριστούγεννα. Κατά τη χριστιανοσύνη αυτά τα έθιμα είναι κατάλοιπα της ειδωλολατρίας. Συνεπώς δεν παύουν να συνδέονται με τον παγανισμό και να εξοστρακίζονται από τον κόσμο της χριστιανικής εκκλησίας. Ο Θεός απαγορεύει τα μαγικά, επειδή οδηγούν τόσο εκείνους που τα χρησιμοποιούν, όσο και εκείνους που τα ζητούν, στην προσκύνηση και τη λατρεία των δαιμόνων. Γι αυτό και αποτελούν θανάσιμη αμαρτία. Λέγεται πως οι θεοί της αρχαίας Ελλάδας αντικαταστάθηκαν από τα ξωτικά που κι αυτά λίγο αργότερα μπήκαν στον ανταγωνισμό της μαγείας με την ορθόδοξη πίστη. Πολλές από τις εκκλησίες σε διάφορα απόμακρα μέρη και δάση, όπως αυτή της Παναγιάς της Χελιδονού στην Κηφισιά, χτίστηκαν επειδή κάποιος πιστός ξόρκισε τις νεράϊδες και τα ξωτικά που ζούσαν ως τότε, εκεί στο περίφημο ρέμα.

Αυτό που παρατηρείται είναι η διαχρονική πίστη σε όντα του φανταστικού κόσμου ανά διάφορους πολιτισμούς του πλανήτη. O Τόλκιν χρησιμοποίησε τον όρο "ξωτικά" ως συμβατική απόδοση της ονομασίας των "πρωτόπλαστων όντων" του κόσμου του. Τα πλάσματα αυτά διευκρινίζεται ότι έχουν περισσότερα κοινά με τους ανθρώπους παρά με τα πνευματικά όντα, μοιάζοντας περισσότερο με εξιδανικεύσεις της ανθρώπινης φύσεως. Ίσως αυτός να είναι ένας λόγος που οι άνθρωποι τα αποζητούνε συχνά, αποτελώντας πολλές φορές ενδιαφέρον θέμα προς συζήτηση.

Πολλές φορές τα ξωτικά χρησιμοποιούνται ως σύμβολα σε διάφορα αντεργκράουντ κινήματα όπως το γκόθικ ή το χέβι μέταλ. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί και τα παιχνίδια ρόλων που είναι εξ ολοκλήρου βασισμένα σε φανταστικούς κόσμους με Δρυίδες, Γνώμους, Δράκους, Ξωτικά κλπ., όπως το Dungeons and Dragons. Στην Ελλάδα μάλιστα λειτουργεί και το πρώτο ηλεκτρονικό κατάστημα αφιερωμένο στις νεράϊδες με προϊόντα αποκλειστικά για νεραϊδοπαρμένους (fairy shop.gr). Ακόμη τα πιο αγαπημένα σχέδια για τατουάζ στο σώμα, είναι αυτά των ξωτικών και των μικρών νεράϊδων. Την εποχή που το κίνημα της μουσικής ρέιβ μεσουρανούσε, το ξωτικό ήταν το έμβλημα των πάρτι, καθώς αντιπροσώπευε τον ξέφρενο χορό και το γλέντι.

Τα ξωτικά είναι η διαφυγή μας από τη στυγνή πραγματικότητα. Και, μην ξεχνάτε, «κάθε φορά που ένα παιδί λέει πως δεν πιστεύει στις νεράϊδες, μια μικρή νεράϊδα κάπου στον κόσμο πέφτει νεκρή».

Πηγή : http://www.neraidokiklos.gr/forum/showthread.php?t=5  

http://seliniartemisekati.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.