Οι Νεράϊδες ή τα Ξωτικά τα δένδρα και οι άνθρωποι - ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΙΔΟΥ / Fairies or Elves, trees and people - BY HOMER HERMIDOU/Le Fate o gli Elfi, gli alberi e le persone: i SUOI OMERO HERMIDOU / Феи или эльфы, деревья и люди - ГОМЕР ЭРМИДУ

[η ανωτέρω φωτογραφία προέρχεται από την ακόλουθη ιστοσελίδα : http://www.crime.gr/7700/articles/cate-blanchette--ithopoios,-oikologos-/article.aspx]

Οι Νεράϊδες ή τα Ξωτικά τα δένδρα και οι άνθρωποι

    Ξωτικά, καλούνται από τον ελληνικό λαό όλα γενικά τα στοιχειά, οι καλικάντζαροι, οι νεράϊδες κ.λ.π. Το όνομά τους δηλώνει τις υπερφυσικές τους δυνατότητες.

  Η Νεράϊδα, οι δοξασίες του ελληνικού λαού αποτελούν λείψανα της ελληνικής αρχαιότητος και περιλαμβάνουν όχι μόνον τις νηρηΐδες, από τις οποίες προέκυψαν οι νεράϊδες, αλλά και όλες οι  νύμφες του αρχαίου ελληνικού πανθέου. Σήμερα συναντάται δε σε διαφόρους τύπους, με τις ονομασίες : νεράϊδα, νεράδα, ανεράϊδα, ανεράδα, ανεραγίδα, ραγίδα, αγεραγίδα, αβραγίδα, αναράδινα, νεράϊσσα, ανερούσα, εξωτικές, ξωτικές, ξουθιές, αγερικά, ανεμικές, ξωνέρια, μάγισσες, γιαλλούδες, αγγελούδες, κυράδες, κυράτσες, αρχόντισσες, καλές κυράδες, καλοκυράδες, καλομοίρες, καλότυχες, καλούδες, χαριτωμένες, κοράσια, κοπέλλες, μελιτένιες κ.λ.π. εις πολλά μέρη της Ελλάδος χρησιμοποιούνται και αλλά ονόματα.

  Αλλά πλήν των γενικών τούτων ονομάτων, πολλές παραδόσεις αναφέρονται και προσωπικά ονόματα νεράϊδων, αρχαία και νεώτερα, όπως : Αρετή, Αγλαΐα, Καλλίοπη, Μελπομένη, Ουρανία, Λαμπετία, Χάϊδω, Αστέρω, Λεϊμονιά, Γαρουφαλιά, Αργύρω, Ασήμω, Χρυσάφω,  Λάμια, Γελούσα, Σμαράγδω κ.λ.π.

  Οι Νεράϊδες είναι οι χαριέστερες του ελληνικού λαού. Οι κοινοί άνθρωποι δεν μπορούν να τις αντιληφθούν με τα αισθητήρια τους. Συνήθως γίνονται ορατές από τους σαββατογεννημένους ή σαββατογεννημένες οι οποίοι θεωρούνται «αλαφροΐσκιωτοι».   

  Για τους Σαρακατσάνους οι λευκοντυμένες νεράϊδες ζουν εις τις πηγές και τα ρέματα και το σούρουπο μπορεί κανείς να ακούσει τα γέλια τους. Οι μαυροφορεμένες κατοικούν εις τα σκοτεινά σημεία και τις χαράδρες των βουνών.

  Άλλοτε παρουσιάζονται κόρες ωραιότατες λευκοφορεμένες. Άλλοτε ως ανθρωπόμορφα τέρατα πανύψηλα με δάχτυλα γυρισμένα ξανάστροφα με κανιά [πόδια] ανάποδα τα μπρος πίσω και τα πίσω – μπρος.      

  Σε δημοτικά άσματα, παραμύθια και έθιμα είναι γνωστή η δοξασία κατά την οποίαν ενίοτε η ζωή ανθρώπου συναφής με δένδρο το οποίο φυτεύτηκε κατά την γέννησή του ή κατά άλλη περίσταση του βίου του ο άνθρωπος ασθενεί και πεθαίνει ανάλογα με το τι έχει πάθει και το δένδρο.

  Εις το Αγρίνιο της Τριχωνίας ουδέποτε παιδί ή νέος φυτεύουν καρυά [καρυδιά], μόνο οι γριές διότι πιστεύουν ότι άμα ψηλώσει και η κορυφή του δει την Λυσιμάχια λίμνη θα πεθάνει αυτός ο οποίος την φύτευσε.

  Εις δε την Σύμη δεν φυτεύουν φοίνικα γιατί το δένδρο όταν μεγαλώσει άμα δει θάλασσα θα πεθάνει ο φυτεύσας αυτόν. 

  Σήμερα υπάρχουν αναφορές για εμφανίσεις ξωτικών εις την Ελλάδα σε πολλές περιοχές της αλλά και εις το εξωτερικό.

  Υπάρχουν αναφορές μέσα από τις λαϊκές παραδόσεις για σπήλαια όπου συναντούσαν ή συναντούν τις νεράϊδες.

  Εις την Κρήτη υπάρχουν πολλά σπήλαια όπου οι κρητικοί αναφέρουν ότι σε όλα εμφανίζονται Νεράϊδες ακόμη και σήμερα.

Τα περισσότερο γνωστά είναι τα ακόλουθα :

Της Λάμιας σπήλιος

Είναι σπήλαιο εις την Αξό Μυλοποτάμου. Λέγεται ότι εδώ οι Λάμιες (είδος Νεράϊδων) έβγαιναν από μια τρυπά που υπάρχει εις το βάθος του σπηλαίου και εχόρευαν κάθε βράδυ μέσα σ' αυτό. Οι Λάμιες είναι δαιμόνια, είδος νεράϊδων πάντοτε κακοποιών.

Της Λάμιας τάφκο

Είναι ένα Σπήλαιο βάραθρο εις τον «Αγιο Μάμα» Μυλοποτάμου. Και σε αυτό κατοικούσαν Λάμιες.

Ο Νεραγδόσπηλιος

Είναι σπήλαιο εις την Μονή Σελίνου, άλλο στον Βουβά Σφακίων και άλλο στη Λικοτιναρά Άποκορώνου. Σε όλα αυτά κατοικούσαν φαντάσματα, που λέγοντο Νεράγδιες (Νεράϊδες). 

Η Νεραγδότρυπα

Είναι σπήλαιο στα Άγκουσελιανά του Αγίου Βασιλείου. Όπου παρουσιάζονται Νεράγδιες .

Ο Νεραδιόσπηλιος

Είναι σπήλαιο στο Πετροχώρι του Αμαρίου, όπου είναι και κατοικία Νεράϊδων.

Της Νεράιδας σπήλιος

Είναι στο Κατωφύγι Πεδιάδος, ενδιαίτημα των Νεράϊδων.

Της Νεράιδας βούλισμα

Είναι ένα Σπηλαιοβάραθρο στη Σκάφη Σελίνου με Νεράϊδες.

Η Νεραϊδόβρυση

Είναι σπήλαιο στο Καραβάδω Πεδιάδος, με Νεράϊδες.

Η Νεραϊδοσπηλιά

Είναι σπήλαιο στο Σφηνάρι Κισάμου, ενδιαίτημα Νεράϊδων.

Το Νεραϊδόσπηλιο ή το Ανεραϊδόσπηλιο

Είναι σπήλαιο στο Σταυροχώρι της Σητείας με Νεράϊδες ή  Άνεράϊδες.

Ο Νεραϊδόσπηλιος

Με την ονομασία αυτή είναι σπήλαια στη Λάστρο της Σητείας, στην Τουρλωτή της Σητείας, στον ΄Αγιο Στέφανο της Σητείας, στους Μεσελέρους της Ιεράπετρας, στον Σούβλο του Μεραμπέλλου, στο Αστρίτσι της Πεδιάδος, στα Πιτσίδια της Πυργιώτισσας, στον Θρόνο του Αμαρίου, στη Μονή Άρσανίου της Ρεθύμνης, στα Πλατάνια του Αμαρίου, στη Μαλάξα της Κυδωνιάς, στό Ριζόσκλωκο της Κυδωνιάς, στο Κατωχώρι της Κυδωνιάς, στον Μέρωνα του Αμαρίου, στην Ελιά της Πεδιάδος, στους Άστρακούς της Πεδιάδος, στην Άνω Βιάννο, στη Σαμαριά των Σφακίων (ο γνωστός Δαιμονόσπηλιος).

  Σε όλες αυτούς τους Νεραϊδόσπηλιους εμφανίζονται Νεράϊδες.

  Οι κόκκινες πέτρες στο σπήλαιο της Μαλάξας βάφηκαν, κατά τον θρϋλο, με αιμάτων εκεί Νεράϊδων, όποιος δε, τολμούσε να κόψη άπ' αυτές {τις πέτρες) εραπίζετο από αόρατο χέρι, εκτός αν κρατούσε σταυρό, φιδιού πουκάμισο και μαυρομάνικο μαχαίρι. Στο σπήλαιο υπάρχει και κόκκινο χώμα. ΄Αν ελάχιστο άπό αυτό διαλυθή στο νερό, ολο το νερό γίνεται κόκκινο. Οι παλαιοί το έκαναν χαϊμαλιά (φυλακτά). Μέσα στο σπήλαιο φαίνονται αποτυπώματα των πελμάτων των Νεράϊδων.

[Βιβλιογραφία Ε... Κ. Πλατάκη  «Κακόηχα και φόβητα ονόματα Σπηλαίων της .....ς» αποσπάσματα του βιβλίου εις την ακόλουθο ιστοσελίδα : 

http://....................................................html]

  Υπάρχουν αναφορές σε πολλά χωριά ακόμη και σήμερα για εμφανίσεις νεράϊδων, ένα από αυτά είναι και η Βελανιδιά Βοιών εις το νομό Λακωνίας.

  Η αναφορά ...................................... : [http://www.neraidokiklos.gr/forum/showthread.php?t=7512, 24-10-11 ΝΕΡΑΙΔΟΚΛΕΦΤΡΑ για τον neraidokiklos.gr]

  Αυτή αναφέρει με τον τίτλο ο χορός των Νεράϊδων : Η ιστορία είναι αληθινή και η οποία διαδραματίστηκε πριν 10 χρόνια περίπου εις την Βελανίδια Βοιών του νομού Λακωνίας.

  Το μικρό χωριό Βελανίδια Βοϊών ή Βοιών του νομού Λακωνίας είναι ένα χωριό το οποίο είναι κρυμμένο ανάμεσα σε δύο βουνά.

  Οι βελανιδιές και τα πλατάνια στολίζουν το χωριό και τις γύρω περιοχές, το χωριό έχει τις πηγές του τις οποίες τις έχουν διοχετεύσει σε δύο βρύσες. Η μία είναι εις το κάτω μέρος του  χωριού και η άλλη εις το επάνω μέρος του χωριού.

  Τα σπίτια είναι δίπλα – δίπλα και δεν υπάρχουν δρόμοι ανάμεσα τους απλά μικρά σοκάκια για να περνάνε οι άνθρωποι ή τα γαϊδουράκια. Ο ένας γνωρίζει πολύ καλά τον άλλον μιας και είναι όλοι σχεδόν συγγενείς..

  Οι μύθοι του χωριού πολλοί, αλλά τα περιστατικά ακόμα ποιο πολλά ιδίως αυτά που αφορούν την εμφάνιση νεράϊδων.

  Ένα από αυτά αναφέρει ότι ήταν κατακαλόκαιρο και η ώρα 1 το μεσημέρι. Ώρα κατά την οποία οι ντόπιοι ξαπλώνουν για τον μεσημεριανός τους ύπνο. Η ζέστη αρκετά μεγάλη και όλα τα παράθυρα ανοιχτά, για κανένα μικρό ρεύμα αέρος ώστε να καλυτερέψει την κατάσταση.

  Η θεία μαζί με την μικρή ανηψιά της ήσαν ήδη ξαπλωμένες εις το κρεββάτι τους, όταν ξαφνικά άρχισαν να ακούγονται μελωδικές φωνές από το παράθυρο.

  Μα τι γλώσσα μιλάνε αυτοί οι άνθρωποι; Αναρωτήθηκε η θεία. Σηκώθηκε από το κρεββάτι της και κατευθύνθηκε προς το ανοιχτό παράθυρο.

  Εκεί την περίμενε μια έκπληξη όταν κοίταξε έξω.

  Ήσαν 6 κοπέλες μικροκαμωμένες, όπου σε ύψος δεν ξεπερνούσαν το 1.40 και οι οποίες τραγουδούσαν και χόρευαν σε ένα κύκλο, αλλά την γλώσσα που τραγουδούσαν δεν την καταλάβαινε..

  Παρατήρησε όμως ότι φορούσαν φουστάνια δίχρωμα μπλέ - μώβ όπως ότι έφεραν εις το ένα τους πόδι «βραχιολάκι» της ιδίας διχρωμίας.

  Είχαν μακριά μαύρα μαλλιά.

  Τρόμαξε πολύ και αμέσως απομακρύνθηκε από το παράθυρο της.

  Που – που τι είναι τούτες; Αναρωτήθηκε μέσα της…

  Δεν είπε άλλη κουβέντα για να μην τρομάξει την μικρή ανηψιά της.

  Περίμενε και αφού άφησε να περάσει το μεσημέρι, το απόγευμα πήγε εις το απέναντι σπίτι όπου έμενε η αδελφή της.

  Την ρώτησε : Άκουσες τίποτα περίεργο το μεσημέρι ;

  Εκείνη της απάντησε : Άκουσα ένα μελωδικό τραγούδι αποκρίθηκε εκείνη, αλλά δεν ξέρω τι γλώσσα ήταν, το άκουγα να έρχεται από την βρύση, αλλά είχα τρομάξει και φοβηθεί μήπως είναι κανένας αλικούτσαρδος (καλικάντζαρος) και έτσι δεν πήγα να δω στο παράθυρο.

  Τότε η θεία σιγουρεύτηκε για ότι είχε ακούσει και για ότι είχε δει. Μα φυσικά νεράϊδες, όπως είχαν δει και κατά το παρελθόν και άλλοι του χωριού.

  Οι ονομασίες χωριών ή περιοχών ή πηγών προσδιορίζουν την ύπαρξη κατά τα παλαιότερα χρόνια ή ακόμη και σήμερα νεράϊδων.

  Όπως το χωριό Νεράϊδα το οποίο ευρίσκεται εις τα βουνά των Τρικάλων, με μια ιστορία την οποία έλεγαν οι γιαγιάδες του χωρίου εις τα εγγόνια τους.

  Πολύ παλιά στα παλιά και ψηλά βουνά ενός χωρίου που το έλεγαν Γρέβενο, τα καλοκαίρια οι βοσκοί με τις φλογέρες και τα κοπάδια τους κοιμούνταν εκεί, κάτω από τα δέντρα..

  Μια νύχτα που γινόταν μέρα, λίγο πριν ο ήλιος ανατείλει ένας νεαρός βοσκός ξύπνησε από γυναικεία δροσερά γέλια και αλλόκοτα τραγούδια..ακολουθώντας τα τραγούδια έφτασε στις κοπέλες και κρυμμένος πίσω από ένα δέντρο τις κοίταγε και είδε πως ήταν νεράιδες..τραγουδούσαν και χόρευαν σε κύκλους φορούσαν μακριά ασημόχρυσα και καταπρασινα ρούχα είχαν μακριά μαλλιά μέχρι τους αστραγάλους και στο κεφάλι τους φορούσαν μαντήλες φτιαγμένες από φύλλα..ήταν πανέμορφες..ο βοσκός θαμπώθηκε μόλις τις είδε αλλά ξεχώρισε μια από όλες και ένιωσε πως ερωτεύτηκε.. Νεραϊδοπαρμένος πήγε γρήγορα στο σπίτι του στο χωριό και είπε στη μάνα του..

 -Είδα νεράϊδες να χορεύουν ξέφρενα στο βουνό και εγώ αγαπώ μια..πως μπορώ να την κάνω δική μου;

Και η μάνα του απάντησε .

-Εκεί που θα χορεύει πήγαινε και τράβα τη μαντήλα της και μην της τη δίνεις όσο και να στην ζητάει..χωρίς την μαντήλα της δεν θα μπορεί να φύγει και θα μείνει για πάντα κοντά σου..

  Ο βοσκός έκανε ότι του είπε η μητέρα του, της πήρε το μαντήλι και αύτη τον ακλούθησε παρακαλώντας τον να της την δώσει πίσω..

  Αλλά ο βοσκός δεν το έκανε, την πήγε σπίτι του και η νεράιδα αναγκάστηκε να τον παντρευτεί αφού δεν μπορούσε αλλιώς να φύγει..οι μέρες περνούσαν με την όμορφη νεράϊδα να ζητά κάθε μέρα το μαντήλι της..μετά από λίγο καιρό του γέννησε ένα παιδί χαμογελαστό σαν τον ήλιο και χλωμό σαν το φεγγάρι..όσο το παιδί ήταν ακόμα στους πρώτους του μήνες η νεράϊδα είπε στον βοσκό…

-Τώρα άντρα μου δώσε μου τη μαντήλα μου γιατί έχω το παιδί και να φύγω δεν μπορώ..

  Και αφού ο βοσκός την έβαλε να υποσχεθεί τρεις φόρες πως δεν θα φύγει από κοντά του της το έδωσε πίσω..τότε εκείνη το φόρεσε και ξαφνικά εξαφανίστηκε.. Αλλά κάθε βραδύ η ξωτικιά πήγαινε στο σπίτι στο χωριό έμπαινε κρυφά από το παράθυρο, άλλαζε θήλαζε και νανούριζε το μωρό της..άφηνε τα άπλυτα διπλά στην κούνια και έφευγε ξανά..αυτό γινόταν για πολλές νύχτες ώσπου μια μέρα λέει ο βοσκός στη μάνα του..

-Μάνα, το μωρό το βρίσκω καθαρό, αλλαγμένο, χορτασμένο και ήσυχο και τα άπλυτα τα ρούχα κάτω..τα βραδιά μάλλον έρχεται η καλή μου και τ’ αλλάζει..

-Κρύψου στο παραθύρι και όταν μπει πάρε τη μαντήλα της ξανά και αύτη τη φορά ρίξτη στη φωτιά.. Έτσι κι έκανε..το βραδύ καθώς έμπαινε για να περιποιηθεί τον καρπό της ο βοσκός πήρε τη μαντήλα της και μπροστά στα ματιά της αγαπημένης του την έκαψε..

-Τώρα θα μείνεις για πάντα μαζί μου..

  Η νεράϊδα θρηνούσε για μέρες και έκλαιγε με κραυγές μεγάλες μακριά από το δασός, τις αδελφές της και τα ζώα.. Απελπισμένη πήγε στο κεντρικό σημείο του χωρίου τραγούδησε ένα από τα αρχαία τραγούδια των ξωτικών και ήσυχα μετά ξεψύχησε..εκεί φύτρωσε ένα πλατάνι που αν πότε επισκεφτείτε το χωριό θα το δείτε στην τωρινή πλατειά.. Από τότε το χωριό από Γρεβενά ονομάστηκε Νεράϊδα…

 [Πηγή: από την ιστοσελίδα του χωριού σήμερα : http://neraidokosmos1.wordpress.com/forum

http://anokalentini.blogspot.gr/2014/01/blog-post_12.htmln]

  Η ακόλουθη περίπτωση αφορά πηγή, εις τον νομό Αργολίδος. Εκεί ανεβαίνοντας το όρος Αρτεμίσιο (1.771μ.) από την πλευρά όπου ευρίσκεται το χωριό Καρυά και λίγο πριν από την πλατεία της Καρυάς παίρνοντας τον ορεινό δρόμος προς την Νεστάνη οδηγεί σε υψόμετρο 1.100 περίπου μέτρων εις την παλαιά μονή της Παναγίας Καρυάς.

  Συνεχίζοντας το δρόμο προς την Νεστάνη, διαμορφωμένο σωστά τα τελευταία χρόνια και με ασφαλή δρόμο, ακουμπάει στα έλατα του Αρτεμισίου και νοιώθει τη δροσιά και την ομορφιά της φύσεως. Μόλις φτάσει στο «Σωληνάρι», την πρώτη φυσική πηγή που θα συναντήσει στο 11 δρόμο του, μπορεί να στρίψει αριστερά και να συνεχίσει στο δύσβατο χωματόδρομο με το όχημα του στην αρχή και κατόπιν με τα πόδια μέχρι τη «Νεραϊδόβρυση»[η Νεραϊδόβρυση της Νεστάνης], που θα τη βρει κάτω ακριβώς από την κορυφή του βουνού, στην ανατολική του πλευρά, αν ακολουθήσει πιστά τα σημάδια που έχουν χαράξει οι ορειβάτες στα βράχια, για να μη χάνουν κι αυτοί το δρόμο προς την κορυφή του βουνού.

[http://akovos.gr/Akobospics/Neraidobrusi.jpg η Νεραϊδόβρυση πριν την κακόγουστη ανθρώπινη παρέμβαση αριστερά - http://akovos.gr/Neraidobrysi/Neraidobrusi2.jpg μετά την ανθρώπινη παρέμβαση]

  Και εις τον νομό της Ροδόπης υπάρχει περιοχή με το όνομα Νεράϊδες η οποία ευρίσκεται εις τα νότια της Γρατινής, εκεί περνά ένα ρέμα το Αμυγδαλόρεμα. Μια περιοχή εις τις όχθες του ονομάζεται Σουλούκ, όπου εις τα τούρκικα σημαίνει Νεράϊδες. Οι μουσουλμάνοι δε, πιστεύουν πως τα σουλούκια, όταν βλέπουν άνθρωπο μεταμορφώνονται σε … βδέλλες [Σουλούκ λέγονται και οι βδέλλες εις τα τούρκικα] και έτσι συνδέουν αυτήν την παραποτάμια έκταση με την ύπαρξη των ξωτικών.

  Σε ένα άλλο χωριό της Ροδόπης, το Πάμφορο, πάλι ένα ρέμα το οποίο περνά έξω από το χωριό, ονομάζεται Ρέμα της Νεράϊδας, γιατί και εκεί βγαίνουν Νεράϊδες.

[απόσπασμα από την ακόλουθο ιστοσελίδα, η οποία περιέχει από το υπό έκδοση βιβλίο του Τέλη Κελεσίδη με τον τίτλο «Μα τι έκανε επιτέλους ο Ορφέας» του Τέλη Κελεσίδη –

http://neakeratsiniou.blogspot.gr/2013/04/blog-post_6972.html]

  Εδώ θα πρέπει να δούμε και μια από τις αναφορές που υπάρχουν για συναντήσεις με ξωτικά. Από μαρτυρία που δημοσιεύθηκε σε Κρητική εφημερίδα.

  Στο φύλλο της ..^ης ..... η εκδιδόμενη εις το Ηράκλειο έγκριτη εφημερίδα «Ελευθέρα Σκέψις» του γνωστού λογοτέχνου και συγγραφέως της «Ιστορίας της ......» κ. Ιωάννη Μουρέλλου, δημοσιεύει το παρακάτω περιστατικό με τον τίτλο : «Τι αφηγείται ένας χωρικός», όπου ούτε λίγο, ούτε πολύ αναφέρει συνάντηση με ένα Ξωτικό.

  Γράφει λέγοντας ….Προχθές ήρθε εις τα γραφεία μας ο Εμμ. Παντουβάκης κάτοικος Ρεθύμνου όπου μας διηγήθηκε την παρακάτω καταπληκτική περιπέτειά του την οποία και δημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη λόγω του εξαιρετικού ενδιαφέροντος της. Την νύχτα της 11^ης προς την 12^ην Μαρτίου, μας διηγείται ο Εμμ. Παντουβάκης, είχα αναχωρήσει από τον Μυλοπόταμο με σκοπό να πάω στο Ηράκλειο γιατί την άλλη μέρα θα συναντούσα τον ιδιοκτήτη του ακινήτου το οποίο θα αγόραζα. Η νύχτα ήταν σκοτεινή και έκανε φοβερό κρύο και σαν να μην έφταναν αυτά αργότερα άρχισε και ένας- δυνατός άνεμος.

  Είχα αρχίσει να μετανοώ γιατί ξεκίνησα νύχτα ενώ μπορούσα να πάρω την άλλη ημέρα λεωφορείο και να φτάσω πάλι στην ώρα μου. Γύρω στις 12.30 το βράδυ το ζώο που με μετέφερε στο Ηράκλειο σταμάτησε ξαφνικά και παρά τις επίμονες προσπάθειές μου στάθηκε αδύνατο να προχωρήσει. Επειδή η κατάσταση συνεχίζετο και δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσει αναγκάστηκα να κατέβω και άρχισα να το σέρνω και να το χτυπώ αλλά τίποτα ! Εκείνο έμενε επίμονα στη θέση του με το κεφάλι στραμμένο στα δεξιά σε ένα σημείο του δρόμου όπου υπήρχε ένας μικρός θάμνος.

  Περισσότερο από ένστικτο και λιγότερο από περιέργεια, προχώρησα τρία με τέσσερα βήματα προς τον θάμνο τον οποίο άρχισα να ερευνώ με την ράβδο μου. Την ίδια όμως στιγμή άκουσα ένα περίεργο μουρμουρητό και στεναγμούς ανθρώπου που θα έλεγε κανείς ότι ήταν πληγωμένος ή άρρωστος, ήταν σκοτεινά και δεν έβλεπα. Παρ’ όλα αυτά μπόρεσα να τον ανακαλύψω.

  Φορούσε ένα καπότο [αδιάβροχο] τα γένια και τα μαλλιά του ήταν κάτασπρα. «Εσύ είσαι Μανώλη;» με ρώτησε. Ομολογώ ότι ένιωσα ένα παράξενο φόβο και αισθάνθηκα ισχυρό κλονισμό. Που ήξερε το όνομά μου ο περίεργος αυτός άνθρωπος. Τι γύρευε στο μέρος εκείνο τέτοια ώρα; Μέχρι σήμερα έχω οδοιπορήσει πολλές φορές την νύχτα και μάλιστα με χειμωνιάτικο καιρό αλλά ποτέ δεν μου έτυχε τέτοιο περιστατικό. Έσκυψα και τον ρώτησα : «Ποιος είσαι; Που ξέρεις το όνομά μου;» «Και να σου το πω δεν θα με γνωρίσεις. Ούτε σε είδα ούτε με είδες ποτέ» «Ναι αλλά το όνομά μου που το έμαθες ;» «Εγώ Παντουβάκη, ξέρω όλο τον κόσμο» Τρόμαξα περισσότερο. Ώστε ήξερε και το επίθετό μου ; Έκανα το σταυρό μου και ετοιμάστηκα να φύγω τρέχοντας.

«Που πας ; Γύρισε πίσω. Πενήντα μέτρα πιο κάτω θα βρεις το σακούλι σου με τα χρήματα που σου έπεσε χωρίς να το καταλάβεις.»

  Αστραπιαία έφερα το χέρι μου μέσα στο πουκάμισό μου και αντιλήφθηκα ότι πράγματι είχα χάσει τα χρήματά μου γύρω τις 700 δρχ. Επέστρεψα τότε γύρω στα πενήντα μέτρα και τα βρήκα. Ο γέρος όμως είχε εξαφανιστεί.

[βιβλιογραφία : Πηγή: Ψυχικαί έρευναι Έτος 10^ο, Τεύχος 3ο, Τόμος 10^ος Μάϊος 1934 σελ. 70 – 72 και απόσπασμα από την ακόλουθο ιστοσελίδα http://www.paranormap.net/article/1025]

  Τέλος θα δούμε ότι χωριά – οικισμοί ή τοποθεσίες που λόγω λαϊκών παραδόσεων με νεράϊδες, όπου τα όνομά τους δηλώνουν την ύπαρξη νεράϊδων. 

  Άς δούμε τώρα ορισμένες γεωγραφικές τοποθεσίες της Ελλάδος με το όνομα «Νεράϊδα» ή  παράγωγα αυτής :

1)Νεράϊδα όρος της νοτίου Πίνδου, υψούμενο εις ύψος 2.067 μ. βορείως του χωρίου Περτούλι, της επαρχίας Τρικάλων.

2) Νεράϊδα περιφερής ορεινός όγκος (2.200μ.), συνδεόμενος δια της Αλογορράχης μετά των Βαρδουσίων ορέων. Αμφότερα είναι όρη ελατοβριθή και πολύυδρα.

3) Νεράϊδα χωρίο της επαρχίας Ευρυτανίας του νομού Αιτωλίας και Ακαρνανίας, έδρα ομωνύμου κοινότητος, παλαιότερα ονομάζετο Σπινάσα.

4) Νεράϊδα χωριό της επαρχίας Φαρσάλων του νομού Λαρίσης, έδρα Νεράϊδα ομωνύμου κοινότητος. Παλαιότερα ονομάζετο Αναμπακλί.

5) Νεράϊδα συνοικισμός της κοινότητος Μελενικιτσίου (Μελεγκιτσίου) της επαρχίας και  του νομού Σερρών. Παλαιοτέρα ονομασία Τσεσμελή.

6) Νεράϊδα συνοικισμός της κοινότητος Μπεζούλας της επαρχίας Καρδίτσης του νομού Τρικάλων.

7) Νεράϊδα χωρίο της επαρχίας και του νομού Τρικάλων, έδρα ομωνύμου κοινότητος. Παλαιοτέρα ονομασία Χλωρόν ή Γρεβενοσέλι.

8) Νεράϊδα χωρίο της επαρχίας Φθιώτιδος του νομού Φθιώτιδος και Φωκίδος, ευρίσκεται Β.Α.

της Στυλίδος.

9) Νεράϊδα χωρίο της επαρχίας Κοζάνης.

10) Νεράϊδες ή Νεράδες ή Μεράδα χωρίο της κοινότητος Λουσακιών της επαρχίας Κισάμου του νομού Χανίων Κρήτης.

11) Νεραϊδόβρυση συνοικισμός της κοινότητος Αδριανής (Ρεμούσταφα) της επαρχίας Πυλίας του νομού Μεσσηνίας. Παλαιότερα ονομάζετο Κουτσομάδι.

12) Νεραϊδορράχη όρος της Πελοποννήσου μια από τις ονομασίες του όρους Χελμός.

13) Νεραϊδοχώρι χωρίο της επαρχίας και του νονμού Τρικάλων.   .

  Οι ανωτέρω πληροφορίες προέρχονται από τις εγκυκλοπαίδειες του Δρανδάκη και του Ηλίου.

[η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μερικώς ή ολικώς μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου του συγγραφέως, διότι αντιγράφονται τα άρθρα του άνευ αναφοράς εις το όνομά του] 

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπό έκδοσιν τέλος 2016.

http://seliniartemisekati.blogspot.gr/ - Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993 και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.