Πρόκειται για μία από τις αρχαιότερες γέφυρες στην Πελοπόννησο, και μάλιστα την κατασκευή του στοιχειώνει ο θρύλος που θέλει θυσία αίματος για να στεριώσει ένα γεφύρι. Το ιστορικό γεφύρι της Καρύταινας βρίσκεται επί του Αλφειού, κάτω από την ομώνυμη ιστορική κωμόπολη.
Τα βάθρα του ακουμπούν πάνω σε πέτρα, εξασφαλίζοντας μεγάλη ανθεκτικότητα. Αποτελείται από πέντε άνισα τόξα με ορθογώνια ανακουφιστικά ανοίγματα, έχει ύψος 12 μέτρα, μήκος 50 και το μεγαλύτερο τόξο έχει άνοιγμα 8,75 μέτρα.
Ο θρύλος το συνδέει την οικοδόμησή του με ανθρωποθυσία, όπως και το ιστορικό γεφύρι της Άρτας και άλλα πέτρινα γεφύρια. Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση, ο άρχοντας του κάστρου της Καρύταινας, Γοδεφρείδος Ντε Μπριγιέρ «έχτισε» τη γυναίκα του στα θεμέλια για να στεριώσει το γεφύρι. Αμέσως μετά τη θυσία, έκλεψε τη γυναίκα το πρωτοπαλίκαρού του, Δομέστιχου Καταβά και εγκατέλειψε μαζί της την Καρύταινα. Τη θέση του Φράγκου ηγεμόνα πήρε ο ίδιος ο Καταβάς και έγινε άρχοντας του κάστρου.
ι
ι
Κατά την Ύστερη Βυζαντινή εποχή πήρε τη σημερινή του μορφή, με τα πολλά ορθογώνια ανακουφιστικά ανοίγματα, και συγκεκριμένα το 1441, όταν ανακατασκευάστηκε από τον Ραούλ Μανουήλ Μελική, γόνο σπουδαίας βυζαντινής οικογένειας. Από τον ίδιο χτίστηκε και ένα τόξο σε μεσόβαθρο, που ακουμπάει πάνω σε βράχο (το δεύτερο τόξο από ανάντη) και λειτουργούσε σαν ανακουφιστικό. «στην έξοδο της κοιλάδας του Σινάνου, ο Ωρφιάς κυλάει πάνω στο έδαφος της Καρύταινας, της αρχαίας χώρας των Τρικολόνων, της πάντοτε εύφορης και με άφθονα κοπάδια. Αφού περάσει κάτω από τη γέφυρα που οδηγεί στη Καρύταινα, ο ποταμός δέχεται, από την δεξιά όχθη του, το Ατσίχολο ή ποτάμι του Χατζή – Ογλού».
Σε μια από τις βάσεις του γεφυριού της Καρύταινας, βρίσκεται το εκκλησάκι της Γέννησης της Θεοτόκου, μέσα στο οποίο υπήρχε επιγραφή με το όνομα του Μελική και την ημερομηνία ανακατασκευής της γέφυρας, η οποία καταστράφηκε με το πέρασμα του χρόνου. Από γκραβούρες του 1830, φαίνεται πως τότε το γεφύρι είχε μια μεγάλη καμπύλη σαν σαμάρι, ενώ αργότερα εικονίζεται ίσιο, γεγονός που αποδεικνύει ότι έγιναν κι άλλες αλλαγές κατά τον 19ο αιώνα.
Η παράδοση λέει ότι στο γεφύρι υπήρχε μια μικρή σχισμή μέσω της οποίας οι διαβάτες άφηναν τον οβολό τους για το εκκλησάκι. Τα νομίσματα κατέληγαν από τη γέφυρα, κατευθείαν πίσω από την εικόνα της Παναγίας, που βρισκόταν μέσα στον ναό.
Αναφορά στη γέφυρα κάνει ο Κολοκοτρώνης όταν στις 29.3.1821 οι Τούρκοι του Φαναριού θέλοντας να ενωθούν μ’ αυτούς του κάστρου της Καρύταινας αναφέρει: «Φράξαμε τον τόπο να μην περάσουν οι Τούρκοι από το γεφύρι με είκοσι ανθρώπους».
Επίσης στη γέφυρα της Καρύταινας αναφέρεται πάλι ο Πουκεβίλ κατά την επιστροφή του από τη Μεσσηνία λέγοντας: «Τριάντα πέντε λεπτά από εκεί, αφού διαβούμε μέσα από την κοίτη τους δύο ρυάκια, φτάνουμε στα Κυπαρίσσια, έναν οικισμό στα περίχωρα της Βασιλίδας… Στην αντίπερα όχθη του Αλφειού διακρίνουμε δύο εκκλησίες, που πιστεύεται ότι κτίστηκαν εκεί όπου ανθούσε άλλοτε η Τοκναία. Προς την πλευρά του όρους Λυκαίου προβάλλει η Μουριά κι ο χείμαρρος Βαθύρεμα, που είναι το Νυμφαίο της Αρκαδίας. (…) Μια λεύγα από εκεί διαβαίνουμε πάνω από ένα γεφύρι τον Αλφειό, κι ευθύς μπαίνουμε στο παζάρι της Καρύταινας».
Για τη γέφυρα αυτή ο δρ Αργύρης Π. Πετρονώτης αναφέρει: «Η γέφυρα της Καρύταινας, από όσα γνωρίζω, προσφέρει μοναδικά παράδειγμα σημαντικής υδροδυναμικής βελτίωσης της γεφυροποιίας στην υστεροβυζαντινή περίοδο: το σώμα της δεν είναι ευθύγραμμο σε κάτοψη, αλλά παρουσιάζει ελαφριά κύρτωση προς τα ανάντη, ώστε να μπορεί να αντιστέκεται αποτελεσματικότερα στην ορμή του ποταμού σε ώρα πλημμύρας».
Το γεφύρι μετά από όλες τις παρεμβάσεις, είχε πέντε άνισα μεταξύ τους τόξα, έφτανε τα 12 μέτρα ύψος και 50 μέτρα μήκος. Το μεγαλύτερο τόξο του είχε άνοιγμα σχεδόν 9 μέτρα. Σήμερα σώζονται τρία από τα πέντε τόξα. Το μεσαίο ανατινάχθηκε κατά τον Εμφύλιο. Το κομμάτι του παλιού γεφυριού που λείπει, έχει συμπληρωθεί από ξύλινο τμήμα, ενώ η διάβαση γίνεται από νέα σύγχρονη γέφυρα.
Αναρτημένο από τον Νεκτάριο Νότη
http://seliniartemisekati.blogspot.gr/
- Επιτρέπεται η αναδημοσίευση του περιεχομένου της ιστοσελίδας εφόσον
αναφέρεται ευκρινώς η πηγή του και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος (link). Νόμος 2121/1993
και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή
εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν
δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης
σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα
περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ
του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και
δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου